Cor Meum Semper Erit Tibi
Per campos apertos, sepulturam anime mee, cum oculos claudo, adhuc videre possum te et me in ore illius lacus in arto amplexu et in osculo consolatorio, cum magnis clamoribus, quando superbia non est. Video me in tenebris cadentem, supra caelum avolasse somnia nostra et in aeternitate periisse, iunctaque in abyssum tenebrosam, quae tristitiam meam sentiat, sugit animam, liberos numquam futuros. ploras esse negatos, in caelo clamoribus resonat, in aere flammam ustionem sentio, intra osculum, tuum osculum, promissionem abdicationis, ostensionem omnis doloris futuri. In capite meo vivis semper, affectus plus vales, amor tui tantum crevit, in margine abyssi clamo nomen tuum, melos diabolica convocans, nomen maledicens a quatuor ventis, falso risu. tegit animam meam clamantem sicut dolor innocens pueri, melancholiam exspectans symphoniam melancholiam, umbrae raptae, devorans essentiam meam, novorum temporum fulgor me de die in diem necat, incarceratus sum in imis voraginibus, ubi risus penetrat aerem. et tristitia et solitudo adveniunt sicut tempe- mata caeli et melodiae sanguinis silentia rumpunt, tristitia opprimor, sed imago faciei tuae insculpta est intra animam meam, et cor meum semper tuum erit, somnio loci in quo sum. semper simul erimus, ubi rosae, quae amor noster non moritur et colitur et curatur in altero quoque die, semper vivo somniare tuae pulchritudinis tuae et semper me flere propter absentiam tuam, omni aurora eo incedo. Stagnum, ubi iuravimus amare, ubi se invicem pollicemur quodcumque evenit, erimus semper simul, quam rustica me, fluctus procul abeuntes video, et adversis tristibus rebus, amo te; sed tibi non refert, quod nunquam refert, verba tua mendaciis plena sunt, mundum mihi ostendisti qui non est, ostendisti me esse qui non es, et proh dolor te amo, amo te. plus quam hominem amare potes, hoc mihi maledictum est, ego te semper amabo.
Comentários
Postar um comentário